کد مطلب:30760 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اعتقادات

وضعيت جسمي انسان در عالم آخرت چگونه مي باشد؟ آيا به همان وضعيتي است كه در حال مرگ بوده است ؟

انسان هاي خوب و بدي كه امروز در دنيا هستند, بهشتيان و دوزخيان فردا در عالم آخرتند, با اين تفاوت كه بشر تا در اين عالم زندگي مي كند, محكوم به قوانين و سنن طبيعي اين عالم است و چون در عالم آخرت قدم مي گذارد, مقهور و مسخّر قوانين و مقررات آن عالم خواهد بود. طبق قانون حيات دنيوي , ولادت بشر از شكم مادر به صورت نوزادي ضعيف و ناتوان است كه به تدريج رشد مي كند و نيرومند مي گردد, اما در عالم آخرت قانون حيات به مشيت الهي عوض مي شود و بشر از آغاز به صورت انساني جوان و توانا از شكم خاك بيرون مي آيد و به عرصهء محشر قدم مي گذارد و در معرض بازپرسي و محاسبه قرار مي گيرد.(1)مولاي متقيان امام علي 7در وصف بهشت مي فرمايد:< درجات متفاضلات , و منازل متفاوتات , لا ينقطع نعيمها و لا يظعن مقيمها و لا يهرم فالدها و لاييأس ساكهنا;>(2) بهشت داراي درجاتي است كه بر يكديگر برتري دارد و داراي منزل هايي است كه از هم امتياز دارد. نعمت هايش پايان نمي پذيرد, و ساكن آن هرگز از آن جا كوچ نكنند. جاويدانند كه پير نمي شوند, و ساكن آن فقير ونوميد نمي شوند.>

مرحوم شيخ صدوق در كتاب اعتقادات خود مي فرمايد:< اعتقاد ما دربارهء بهشت اين است كه بهشت سراي جاودان و جايگاه سلامت است و مرگ و پيري و بيماري و رنج و آفت و زوال در آن راه ندارد> (3)رسول اكرم فرمود: (4) درمجلسي كه مأمون حضور داشت , به امام محمد تقلي 7گفت : روايت شده كه ابابكر و عمر سيّد وآقاي پيران بهشتند. نظر شما در مورد اين روايت چيست ؟ حضرت جواب داد: اين خبر و روايت محال است درست باشد, زيرا همهء بهشتيان جوانند و در بين آنان پير وجود ندارد.> اين روايت ازمجعولات بني اميه است كه در مقابل خبري كه رسول الله فرمود: حسن و حسين سيد و آقاي جوانان بهشتند, درست كرده اند اهل عذاب نيز در عالم آخرت همانند بهشتيان وضعشان پابرجا و ثابت است . آنان هم نمي ميرند و ناراحتي و دردشان كاهش نمي يابد وبي هوش نمي شوند و به خواب نمي روند. البته اكثر دوزخيان پس از پاك شدن از گناهان و زودوده شدن زنگ معصيت از دوزخ خارج مي شوند و به بهشت مي روند.

(پـاورقي 1 ـ محمد تقي فلسفي , معاد, ج 3 ص 283

(پـاورقي 2 ـ نهج البلاغه , خطبه 85

پـاورقي 3 ـ مصطفي حسيني دشتي , معارف ساريف , مادهء بهشت .

(پـاورقي 4 ـ محمد تقي فلسفي , معاد, ج 3 289